Ocena:

Pałac w Krzeczynie Wielkim. Jest to budowla dwukondygnacyjna z użytkowym poddaszem, murowana z cegły, otynkowana, wzniesiona na rzucie prostokąta z dwoma węższymi, parterowymi, skrzydłami bocznymi. Skrzydło zachodnie zwieńczone jest widokowym tarasem na wysokości pierwszego piętra, natomiast skrzydło wschodnie tworzy coś w rodzaju baszty narożnej od strony parku. Wejście główne z szerokimi reprezentacyjnymi schodami jednotraktowymi osłonięte jest czterokolumnowym portykiem zwieńczonym na wysokości pierwszego piętra balkonem wykończonym kamienną balustradą. Trzecią kondygnację stanowią od poziomu poddasza liczne facjaty i lukarny. Na uwagę zasługuje obszerna, czteroosiowa lukarna w partii centralnej z ozdobnym szczytem architektonicznym zwieńczonym łękiem i bocznymi spływami oraz wazonami. Przyziemie pałacu na całej wysokości podpiwniczenia aż do poziomu parteru zdobione jest boniowaniem. Od strony parku na osi centralnej znajduje się otoczony kamienną balustradą niewielki taras, z którego prowadzą jednotraktowe schody do parku. Dachy pałacu są wielopołaciowe, kryte dachówką ceramiczną. Układ pomieszczeń korytarzowo-amfiladowy. Okna o wykroju prostokątnym ujęte w kamienne obramienia. Całości wystroju architektonicznego elewacji dopełniają liczne gzymsy i płaskie pilastry międzyokienne.
Po wyzwoleniu Krzeczyna Wielkiego w dniu 8 II 1945 r. majątek przejęli Rosjanie i "gospodarzyli" tutaj do początku 1947 roku, kiedy to przekazano go władzom polskim. Przez całe dziesięciolecia w pałacu mieściło się kierownictwo Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, a później Państwowego Gospodarstwa Rolnego, które ostatecznie zlikwidowano w latach 1990-1991. Przez pewien okres pałac zamieszkiwany był przez pracowników miejscowego PGR-u. Obecnie całe założenie pałacowo-parkowe oraz zabudowania gospodarcze i znaczny obszar ziemi uprawnej po byłym PGR jest własnością prywatną.